Tuesday 11 April 2023

ពលរដ្ឋ​មួយ​ចំនួន​នៅ​បាត់ដំបង​ដើរ​រើស​អេតចាយ​លក់​យក​ប្រាក់​ដោះស្រាយ​ជីវភាព​គ្រួសារ


ដោយ អាស៊ីសេរី
2023.04.11
ពលរដ្ឋ​មួយ​ចំនួន​នៅ​បាត់ដំបង​ដើរ​រើស​អេតចាយ​លក់​យក​ប្រាក់​ដោះស្រាយ​ជីវភាព​គ្រួសារ 

ពលរដ្ឋ​មួយចំនួន​នៅ​ខេត្ត​បាត់ដំបង ប្រកប​របរ​រើស​អេតចាយ​ពី​គំនរ​សំរាម នៅ​ភូមិ​អូរមុនី​២ ឃុំ​អន្លង់វិល ស្រុក​សង្កែ។
រូប៖ ពលរដ្ឋផ្ដល់ឱ្យ

 

ពលរដ្ឋ​មួយចំនួន​នៅ​ខេត្ត​បាត់ដំបង ប្រកប​របរ​រើស​អេតចាយ​ពី​គំនរ​សំរាម​ចិញ្ចឹម​ជីវិត បន្ទាប់​ពី​ពួកគេ​គ្មាន​ការងារ​ធ្វើ។ សង្គម​ស៊ីវិល​ស្នើ​ឱ្យ​អាជ្ញាធរ​គួរតែ​បង្កើត​គណៈកម្មការ​សិក្សា ពី​លទ្ធភាព និង​បញ្ហា​ការងារ​របស់​ពលរដ្ឋ ដើម្បី​បង្កើត​ការងារ​ឱ្យ​សមស្រប​សម្រាប់​ពួកគេ។

សំរាម​គឺជា​កាក​សំណល់​គេ​បោះចោល និង​លែង​ប្រើប្រាស់ ប៉ុន្តែ​សំរាម​គឺជា​ទីពឹង និង​មុខរបរ​ដែល​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​ចំពោះ​អ្នក​ក្រ។ នៅ​លើ​បឹង​គំនរ​សំរាម​មួយ​ដែល​មាន​ផ្ទៃដី​ប្រមាណ​ជិត ២​ហិកតារ​នៅ​កណ្ដាល​វាលស្រែ ដែល​ស្ថិតនៅ​ក្នុងភូមិ​អូរមុនី​២ ឃុំ​អន្លង់វិល ស្រុក​សង្កែ ក្មេង​ចាស់​ប្រុស​ស្រី ជាង​៣០​នាក់ មាន​ទាំង​ការុង និង​ដង្កៀប​ម្នាក់​មួយៗ នៅ​នឹង​ដៃ​នាំគ្នា​កាយ​គំនរ​សំរាម​រក​លោហៈ និង​របស់​ចាស់ៗ​សម្រាប់​លក់។

ពលរដ្ឋ​រស់នៅ​ឃុំ​រកា លោកស្រី ឡូញ ភួង ប្រាប់​អាស៊ីសេរី​ថា លោកស្រី​បាន​ប្រកប​របរ​រើស​អេតចាយ​នៅ​លើ​វាល​ចាក់​សំរាម​នេះ រយៈពេល​ជិត​១​ឆ្នាំ​មក​ហើយ បន្ទាប់ពី​លោកស្រី​លាឈប់​ពី​សំណង់​ដោយសារ​ថៅកែ​មិន​បើក​លុយ​ឱ្យ​។ លោកស្រី​ឱ្យ​ដឹង​ថា ចំណូល​ដែល​បាន​មក​ពី​ការ​លក់​អេតចាយ​ដែល​រើស​ពី​គំនរ​សំរាម​នេះ មិនអាច​ធ្វើ​ឱ្យ​ជីវភាព​លោកស្រី​បាន​ធូរធារ​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​របរ​នេះ​សម​ល្មម​អាច​ដោះស្រាយ​ជីវភាព​ប្រចាំថ្ងៃ​បាន។

    លោកស្រី ឡូញ ភួង៖ «គេ​(​ថៅកែ​)​មិន​បើក​លុយ​ឱ្យមក​រើស​អេតចាយ។ បាន (កម្រៃ) ប្រចាំថ្ងៃ យើង​លក់​ថង់ លក់​ការុង លក់​ក្រដាស​អី​ទៅ»។


រថយន្ត​បែន​ដឹក​សំរាម​របស់​រដ្ឋបាល​ក្រុង​បាត់ដំបង កំពុង​ថយក្រោយ​ចាក់សំរាម​ទៅ​ក្នុង​រណ្ដៅ​ដែល​ជា​កម្មសិទ្ធិ​របស់​ក្រុមហ៊ុន លៀប លឹម ជួល​ទៅ​ឱ្យ​រដ្ឋបាល​ក្រុង​បាត់ដំបង។ អ្នក​រើស​អេតចាយ មាន​ទាំង​ក្មេង​មាន​ទាំង​ចាស់​កាន់​ការុង និង​ដង្កៀប​នាំគ្នា​ម្នីម្នា​ដណ្ដើម​គ្នា​ចុះទៅ​កកាយ​ដើម្បី​រក​លោហៈ សំបក​ដប សំបក​កំប៉ុង និង​ជ័រ​ប្លាស្ទិក​ដែល​គេ​ទទួល​ទិញ​។ សំរាម​ដែល​ប្រមូល​មកពី​ក្រុង​បាត់ដំបង មាន​ទាំង​កាក​សំណល់​ផ្ទះបាយ កាក​សំណល់​បន្លែ​ផ្លែឈើ​រលួយ​ពី​ផ្សារ ដែល​មាន​ក្លិន​ស្អុយ និង​ខ្លះទៀត​ជា​ប្រភេទ​ប្លាស្ទិក និង​របស់​របរ​ចាស់ៗ ដែល​ប្រជាពលរដ្ឋ​រស់នៅ​ទីក្រុង​បោះចោល។

បើ​ទោះ​បី​សំរាម​ទាំង​នោះ​មាន​ក្លិនស្អុយ និង​មាន​ផ្សែងហុយ​ប្រៀប​ដូចជា​ពពក​ក្ដី ក៏​ក្មេងៗ​ដែល​មក​រើស​អេតចាយ​ជាមួយ​ឪពុកម្ដាយ​និង​មនុស្ស​វ័យ​ជំទង់​ខ្លះ​មិន​បាន​យក​ក្រណាត់​ឃ្លុំ​មុខ ឬ​ពាក់​ម៉ាស់​នោះ​ទេ ព្រោះ​ពួកគេ​សាំ​នឹង​ក្លិនស្អុយ​នេះ​ទៅ​ហើយ។ ក្នុង​ចំណោម​ក្មេងៗ​ទាំង​នោះ ខ្លះ​បាន​បោះបង់​ការ​សិក្សា​តាំងពី​កម្រិត​បឋម និង​មួយ​ចំនួន​ទៀត​នៅ​បន្ត​ការសិក្សា ទោះបី​ក្រុម​គ្រួសារ​ពួកគេ​មាន​ជីវភាព​ខ្វះខាត​ក្ដី។

មនុស្ស​ចាស់ និង​ក្មេងៗ​កំពុង​រើស​សំរាម​ក្រោម​កម្ដៅថ្ងៃ​ក្ដៅ​ហប់ មួយ​សន្ទុះ​ក្រោយ​មក​ក៏​មាន​ភ្លៀង​មួយ​មេ​បង្អុរ​មក។ ក្រុម​ក្មេងៗ​នាំគ្នា​រត់​ទៅ​ជ្រក​ក្រោម​ខ្ទម​ដែល​បាំង​ដោយ​កាកសំណល់​ប្លាស្ទិក​ក្នុង​សភាព​រងា​អោប​ដៃ។ ចំណែក​ក្រុម​មនុស្ស​ចាស់​នៅ​បន្ត​កកាយ​រក​អេតចាយ​ក្រោម​ដំណក់​ទឹកភ្លៀង។

ពលរដ្ឋ​នៅ​ឃុំ​រកា​ម្នាក់ទៀត​គឺ លោកស្រី ឌីន ចិន្តា ឱ្យ​ដឹង​ថា ដោយសារ​រៀន​បាន​តិច និង​ខ្វះ​ជំនាញ​វិជ្ជាជីវៈ ព្រមទាំង​ពិបាក​រក​ការងារ​ធ្វើ ទើប​លោកស្រី​សម្រេចចិត្ត​ប្រកប​របរ​រើស​អេតចាយ​នេះ​។ លោកស្រី​បន្ត​ថា ការងារ​រើស​អេតចាយ​នេះ ក៏​ធ្វើ​ឱ្យ​លោកស្រី​មាន​បញ្ហា​សុខភាព​ផ្លូវដង្ហើម​ផង​ដែរ ដោយសារតែ​ការ​ចំណាយ​ពេល​ស្ទើរ​មួយថ្ងៃ​ពេញ នៅ​លើ​បឹង​ប្លាស្ទិក​មួយ​នេះ មាន​ក្លិនស្អុយ និង​មាន​ផ្សែង​ហុយ​ជាប់​ជាប្រចាំ​។ លោកស្រី​ប្រាប់​ថា មុខរបរ​មួយ​នេះ​មិន​អាច​ធ្វើ​ឱ្យ​លោកស្រី​ក្លាយ​ជា​អ្នក​មាន​ទេ ប៉ុន្តែ​វា​អាច​ចិញ្ចឹម​សមាជិក​គ្រួសារ​លោកស្រី​ចំនួន ៤​នាក់ និង​អាច​ឱ្យ​កូនលោក​ស្រី​បន្ត​ការ​សិក្សា​បាន។

    លោកស្រី ឌីន ចិន្តា៖ «កាល​ពី​មុន​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ការ​សំណង់ តែ​គេ​ក្រ​បើក​លុយ​ឱ្យ​ពេក។ កាល​ហ្នឹង​ធ្វើការ​គេ​អត់​បាន​បើក​លុយ​ឱ្យ ចាញ់​បោក​គេ។ ខ្ញុំ​មនុស្ស​ល្ងង់ មិន​ងាយ​បាន​មុខ​របរ​អី​ប្រសើរ​ជាង​នេះ​ទេ»។

ពលរដ្ឋ​ប្រកប​របរ​រើស​អេតចាយ ក្រោក​ពី​ព្រលឹម​ស្រាងៗ ដើម្បី​រង់ចាំ​រថយន្ត​ដឹក​សំរាម។ ពួកគាត់​សន្សំ​អេតចាយ​ទុក​នៅផ្ទះ​រហូត​ដល់​កន្លះ​ខែ ទើប​លក់​ម្ដង​ដែល​ទទួល​បាន​ប្រាក់​ប្រមាណ ២០​ម៉ឺន​រៀល។

វិទ្យុ​អាស៊ីសេរី​មិនអាច​ទាក់ទង​មេឃុំ​អន្លង់វិល លោក ទូច ស្វាង និង​អភិបាល​ស្រុក​សង្កែ លោក នាង ច័ន្ទថារ៉ា ដើម្បី​សុំ​ការ​បកស្រាយ​បាន​ទេ នៅ​ថ្ងៃ​ទី​៧ មេសា។

ជំទប់​ទី​២ ឃុំ​អន្លង់វិល មក​ពី​គណបក្ស​ភ្លើងទៀន លោក រដ្ឋ សុធី ឱ្យដឹង​ថា អាជ្ញាធរ​មូលដ្ឋាន​មិន​ទាន់​មាន​គម្រោង ឬ​បង្កើត​គណៈកម្មការ​ដើម្បី​ជួយ​ដល់​ពលរដ្ឋ​ដែល​ប្រកប​របរ​រើស​អេតចាយ​នៅឡើយ​ទេ។ លោក រដ្ឋ សុធី បារម្ភ​ពី​សុខភាព​ពលរដ្ឋ ជាពិសេស​កុមារ​ដែល​ប្រឈម​នឹង​ការ​បោះបង់​ការ​សិក្សា ហើយ​មក​ទល់​ពេល​នេះ មិន​ទាន់​មាន​អង្គការ​ណាមួយ​ជួយ​ដល់​ពួកគេ​ឡើយ។
garbage_btb2.jpg
 

កុមារ​​ជួយការងារឳពុកម្ដាយប្រកប​របរ​រើស​អេតចាយ​ពី​គំនរ​សំរាម នៅ​ភូមិ​អូរមុនី​២ ឃុំ​អន្លង់វិល ស្រុក​សង្កែ។ រូប៖ ពលរដ្ឋផ្ដល់ឱ្យ

   

 លោក រដ្ឋ សុធី៖ «អ្នកទទួលខុសត្រូវ​តាមពិត នៅ​តាម​វិមជ្ឈការ ឬក៏​ក្រុមប្រឹក្សា​ឃុំ មេឃុំ​អី​ទេ ប៉ុន្តែ​ធ្វើ​អត់​ចេញ។ អត់​ឮ​ថា​នឹង​ប្រជុំ​ប្រចាំខែ​អី ឮ​និយាយ​ពី​បញ្ហា​ក្មេង​រើស​អេតចាយ​ហ្នឹង​ផង»។

នៅ​ខេត្ត​បាត់ដំបង មាន​កន្លែង​ចាក់​សំរាម​ចំនួន​២ គឺ​នៅ​ភូមិ​ស្លាកែត សង្កាត់​ស្លាកែត ក្រុង​បាត់ដំបង ដែល​មាន​ប្រជាពលរដ្ឋ​សង់ផ្ទះ​នៅ​ជាង​៤០ គ្រួសារ និង​មួយ​កន្លែង​ទៀត​ស្ថិតនៅ​ភូមិ​អូរមុនី២ ឃុំ​អន្លង់​វិល ស្រុក​សង្កែ ប៉ុន្តែ​មិន​មាន​ពលរដ្ឋ​ទៅ​សង់ផ្ទះ​សម្រាប់​ស្នាក់នៅ​នោះ​ទេ។

ជុំវិញ​រឿង​នេះ មន្ត្រី​សមាគម​ការពារ​សិទ្ធិមនុស្ស​អាដហុក (Adhoc) នៅ​ខេត្ត​បាត់ដំបង លោក យិន ម៉េងលី លើកឡើង​ថា អាជ្ញាធរ​គួរតែ​បង្កើត​គណៈកម្មការ​សិក្សា​ពី​លទ្ធភាព និង​បញ្ហា​ការងារ​របស់​ពលរដ្ឋ ដើម្បី​បង្កើត​ការងារ​ឱ្យ​សមស្រប​សម្រាប់​ពួកគេ។ លោក​យល់​ឃើញ​ថា ជីវភាព​គ្រួសារ គឺ​មាន​ទំនាក់ទំនង​ជាមួយ​ការ​សិក្សា​របស់​កុមារ ប្រសិនបើ​ប្រជាពលរដ្ឋ​មាន​ជីវភាព​ល្អ​ប្រសើរ នោះ​ពួកគេ​នឹង​មាន​លទ្ធភាព​បញ្ជូន​កូន​ឱ្យ​ទៅ​រៀន​បាន​ផង​ដែរ។

    លោក យិន ម៉េងលី៖ «ប្រទេស​មួយ​មាន​ការ​រីកចម្រើន​វា​អាស្រ័យ​ទៅ​លើ​បញ្ហា​ធនធាន​របស់​ពួកគាត់​ហ្នឹង​ហើយ​។ បើសិនជា​ប្រទេស​មួយ​សម្បូរ​ទៅ​ដោយ​ធនធាន ប្រទេស​នោះ​អាច​មាន​ការ​អភិវឌ្ឍ អាច​មាន​ការ​រីក​ចម្រើន​ខ្លាំង​។ អ៊ីចឹង​បញ្ហា​ទាំងអស់​ហ្នឹង គឺ​វា​មាន​ទំនាក់ទំនង​គ្នា រឿង​ជីវភាព​របស់​ឪពុកម្ដាយ ហើយ​នឹង​ការ​បោះបង់​(​ការសិក្សា​)​របស់​កុមារ​ហ្នឹង។ អ៊ីចឹង នេះ​ជា​បន្ទុក​មួយ​ដែល​រដ្ឋាភិបាល​ត្រូវ​គិតគូរ​រឿង​បញ្ហា​រក​ការងារ (ឱ្យ​ប្រជាពលរដ្ឋ​)​ធ្វើ»។

គំនរ​សំរាម​បាន​ក្លាយ​ជា​ទីពឹង ទីស្នាក់អាស្រ័យ​របស់​ពលរដ្ឋ​ក្រីក្រ និង​កុមារ​ជាច្រើន​នាក់ ដែល​មាន​វាសនា​ខុស​ពី​កូនចៅ​មន្ត្រី​រដ្ឋាភិបាល ដែល​កើត​លើ​គំនរ​ប្រាក់ និង​ទទួល​បាន​ការ​សិក្សា​នៅ​សាលា​ល្បីៗ​។ ក្នុង​នោះ​មាន​កុមារ​រើស​សំរាម​ភាគតិច​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​មាន​ភ័ព្វ​សំណាង​ត្រូវ​បាន​អង្គការ​ក្រៅ​រដ្ឋាភិបាល​ជួយ​ទំនុកបម្រុង ប៉ុន្តែ​មាន​កុមារ​ជាច្រើន​នាក់​ទៀត បាន​បាត់បង់​អនាគត​នៅ​លើ​គំនរ​សំរាម និង​ប្រើប្រាស់​គ្រឿងញៀន។

ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ដែល​ប្រកប​របរ​រើស​អេតចាយ ស្នើ​ឱ្យ​អាជ្ញាធរ​ជួយ​បង្កើត​ការងារ​នៅ​តាម​មូលដ្ឋាន។ ពួកគេ​សំណូមពរ​ឱ្យ​អង្គការ​ក្រៅរដ្ឋាភិបាល​ជួយ​ដល់​កូនៗ​របស់​ពួកគេ​ឱ្យ​បាន​សិក្សា​រៀនសូត្រ​បន្ត​ទៀត៕

No comments: