Editorial by School of Vice
This migratory trend whereby Cambodians fleeing to neighbouring countries in search of work are being replaced in their country by influx of Vietnamese entering there from Vietnam is an acute cause of concern to most Cambodians from an historical as well as political and economic point of view.
However, whenever Cambodians themselves - be they politicians or social critics - raise the issue, they invariably stand accused of whipping up anti-Vietnamese hysteria or "playing the race card"! Where Burma [Myanmar], Laos and Cambodia stand in relations to Thailand in terms of their respective national economies is the single most relevant factor or consideration behind these countries' migratory movements [i.e. Thailand's economy being far more developed and her industries' demands for [mostly] low-skilled labour force need to be met].
Yet, such considerations cannot be said to explain Cambodia's actual or legitimate need for mass ranks of Vietnamese workers and fishermen [along with their dependents] in the hundreds of thousands now residing in the country, legally or otherwise, given - among other things - Vietnam's stronger economic base, skill competitiveness, as well as Cambodia's apparent lack of work opportunities that keeps driving able-bodied Cambodians out of the country in the first place.
It ought to be the reverse scenario that makes more sense i.e. Cambodian workers fleeing to Vietnam in search of economic opportunities. The overall picture is akin to a father-patriarch who forces all his grown children and spouse out of the house and into exile to earn a precarious living whilst he takes in a mistress or two in their absence!...
ដោយ អាស៊ីសេរី
2017-10-10
ពលករខ្មែរនាំគ្នាទៅរកការងារធ្វើនៅប្រទេសថៃ តាមច្រកទ្វារអន្តរជាតិប៉ោយប៉ែត ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ថ្ងៃទី៤ ខែតុលា ឆ្នាំ២០១៦។ Photo Provided
Photo Provided
ធនាគារពិភពលោក ថា ជនបរទេសហូរចូលស្រុកខ្មែរ ស្របពេលពលរដ្ឋខ្មែរ នាំគ្នាធ្វើចំណាកស្រុកទៅក្រៅប្រទេសកាន់តែមានចំនួនកើនឡើង។
របាយការណ៍ធនាគារពិភពលោកស្ដីពី «ចំណាកស្រុកដើម្បីស្វែងរកឱកាស៖ ជម្នះឧបសគ្គចំពោះបម្លាស់ទីពលកម្មក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍» ចេញផ្សាយថ្ងៃទី៩ ខែតុលា នេះ ឲ្យដឹងថា ក្នុងចន្លោះឆ្នាំ១៩៩៥ ដល់ឆ្នាំ២០១៥ ប្រទេសថៃ ម៉ាឡេស៊ី និងសិង្ហបុរី បានក្លាយជាប្រទេសគោលដៅចម្បងនៃការធ្វើចំណាកស្រុកក្នុងតំបន់អាស៊ាន ដែលបានស្រូបយក ៩៦ភាគរយ នៃចំនួនជនចំណាកស្រុកសរុបក្នុងតំបន់អាស៊ានជាង ៦,៥លាននាក់។
របាយការណ៍ឲ្យដឹងថា ប្រទេសកម្ពុជា ឡាវ ម៉ាឡេស៊ី និងភូមា គឺជាប្រទេសដែលបញ្ជូនពលករចំណាកស្រុក ទៅធ្វើការក្នុងប្រទេសដទៃទៀតក្នុងតំបន់អាស៊ាន ច្រើនជាងគេបំផុត។ ភាគច្រើននៃពលករចំណាកស្រុកមកពីប្រទេសកម្ពុជា (៩៨%) ឡាវ (៩៩%) និងភូមា (៨៨%) ជ្រើសរើសយកប្រទេសថៃ ធ្វើជាគោលដៅចម្បងដើម្បីស្វែងរកការងារធ្វើក្នុងវិស័យកសិកម្ម បម្រើការតាមផ្ទះ សំណង់ និងរោងចក្រជាដើម។
របាយការណ៍គូសបញ្ជាក់ថា ខណៈប្រទេសកម្ពុជា ជាប្រទេសមួយដែលល្បីខាងបញ្ជូនពលករចំណាកស្រុក ទៅធ្វើការងារក្នុងតំបន់អាស៊ាន ប្រទេសវៀតណាម បានបញ្ជូនជនចំណាកស្រុករបស់ខ្លួន តាមរយៈការឆ្លងកាត់ព្រំដែនចូលមកប្រទេសកម្ពុជា ដើម្បីធ្វើការក្នុងវិស័យនេសាទ និងសំណង់។ ក្នុងឆ្នាំ២០១៥ ពលករចំណាកស្រុកវៀតណាមស្មើនឹង ២៦% នៃចំនួនសរុបជិត ១សែន ៥ម៉ឺននាក់ នៃជនជាតិវៀតណាមដែលធ្វើចំណាកស្រុក ទៅធ្វើការក្នុងតំបន់អាស៊ាន បានធ្វើចំណាកស្រុកចូលមកកាន់ប្រទេសកម្ពុជា។ ប្រទេសហ្វីលីពីន និងប្រទេសវៀតណាម គឺជាប្រទេសប្លែកពីគេក្នុងតំបន់អាស៊ាន ដែលភាគច្រើននៃពលករចំណាកស្រុករបស់ខ្លួន បានធ្វើចំណាកស្រុកទៅធ្វើការក្នុងប្រទេសផ្សេងដទៃទៀតក្រៅពីប្រទេសក្នុងតំបន់អាស៊ាន ក្នុងនោះមានប្រទេសនៅតំបន់អាមេរិកខាងជើង មជ្ឈិមបូព៌ា និងអាហ្វ្រិកខាងជើង។
របាយការណ៍គូសបញ្ជាក់ថា ពលករចំណាកស្រុកនៃប្រទេសអាស៊ាន នៅមានជំនាញទាប ភាគច្រើនគ្មានលិខិតស្នាមត្រឹមត្រូវ ហើយធ្វើបម្លាស់ទីដើម្បីស្វែងរកឱកាសសេដ្ឋកិច្ច។ តំបន់អាស៊ានអាចបង្កើតការងារដែលផ្ដល់ប្រាក់ចំណូលខ្ពស់ ក៏ប៉ុន្តែពលករមកពីប្រទេសក្នុងតំបន់នេះ នៅតែមិនអាចទាញយកប្រយោជន៍បានច្រើនអំពីឱកាសការងារទាំងនេះ។
ជារួម របាយការណ៍លើកឡើងថា នីតិវិធីស្ដីពីការធ្វើចំណាកស្រុក ឬទេសន្តរប្រវេសក៍នៅទូទាំងតំបន់អាស៊ាន នៅមានសភាពរឹតត្បិតនៅឡើយ។ ឧបសគ្គមួយចំនួនដូចជា ដំណើរការជ្រើសរើសពលករចំណាកស្រុក នៅមានតម្លៃថ្លៃ និងប្រើរយៈពេលយូរ ការរឹតត្បិតកូតាទៅលើចំនួននៃពលករបរទេសដែលត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យធ្វើការក្នុងប្រទេសទទួល និងគោលនយោបាយការងារតឹងរ៉ឹង បានរារាំងដល់ជម្រើសធ្វើចំណាកស្រុករបស់ពលករ ហើយប៉ះពាល់ដល់សុខុមាលភាពពួកគេ។
លោក ស៊ុឌៀ សេតទី (Sudhir Shetty) ប្រធានសេដ្ឋកិច្ចវិទូរបស់ធនាគារពិភពលោក ប្រចាំតំបន់អាស៊ីបូព៌ា និងប៉ាស៊ីហ្វិក មានប្រសាសន៍ថា ការជ្រើសរើសគោលនយោបាយដ៏ត្រឹមត្រូវ អាចឲ្យប្រទេសបញ្ជូនពលករចេញ ទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចពីចំណាកស្រុកទៅក្រៅប្រទេស។ លោកថា ដោយឡែកក្នុងប្រទេសទទួលយកពលករបរទេស អាចបំពេញនូវកង្វះខាតកម្លាំងពលកម្ម និងជំរុញកំណើនសេដ្ឋកិច្ចប្រកបដោយនិរន្តរភាព ប្រសិនបើគោលនយោបាយទេសន្តរប្រវេសក៍ដើរស្របគ្នាជាមួយនឹងតម្រូវការផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច៕
1 comment:
This one eye monster Hun Sen wanted to stay in power until his mission of making Cambodia a province of Vietnam is complete.
In the 1980s, Penn Sovann wanted to save Cambodia from the evil Yuon, but he was put down by this Khmer traitor Hun Sen.
In 1993, Khmer people had voted this devil Hun Sen out, but he refused to go and seized the power from the mentally retarded Norodom Ranarith.
In 2013, again Khmer people had voted Ah Kwack Hun Sen out, but he was just self proclaimed himself as the winner of the election.
Presently, knowing that Khmer people will be overwhelmingly voted him out again, he just dissolves the CNRP.
Why do Khmer people let this Khmer traitor Hun Sen commit all kinds of traitorous acts at will?
If we don't help ourselves first, the international community will have no reason to help us.
Post a Comment