ដោយ ជីវិតា
2020-04-13
យុវជន ខឹម សុផាត (ឆ្វេង) ដែលបាត់ខ្លួនក្នុងករណីហិង្សានៅផ្លូវ វេង ស្រេង កាលពីឆ្នាំ២០១៤ និងឪពុកម្ដាយ និងទទូចឲ្យរដ្ឋាភិបាលផ្ដល់យុត្តិធម៌ រឿងបាត់ខ្លួនកូនរបស់ពួកគាត់។
រូប៖ ពលរដ្ឋ
ក្នុងឱកាសបុណ្យចូលឆ្នាំប្រពៃណីខ្មែរនេះ គ្រួសារជនរងគ្រោះក្នុងការបង្ក្រាបដោយហិង្សាពីសំណាក់មន្ត្រីរដ្ឋាភិបាលក្នុងបាតុកម្មសុំដំឡើងប្រាក់ខែគោល ១៦០ដុល្លារ នៅផ្លូវ វ៉េង ស្រេង ក្រុងភ្នំពេញ កាលពីឆ្នាំ២០១៤ អំពាវនាវឲ្យរដ្ឋាភិបាលផ្ដល់យុត្តិធម៌ខណៈពួកគាត់ពុំទាន់បានទទួលដំណឹងពីការបាត់ខ្លួនកូនប្រុសអាយុ ១៦ឆ្នាំ។
ខណៈប្រតិទិនខ្មែរបានកំណត់យកថ្ងៃទី១៣ ដល់ថ្ងៃទី១៦ ខែមេសា ជាថ្ងៃបុណ្យចូលឆ្នាំប្រពៃណីខ្មែរ លោក ខឹម សឿន ឪពុករបស់យុវជនរងគ្រោះ ខឹម សុផាត ដែលបាត់ខ្លួនកាលពី ឆ្នាំ២០១៤ ក្នុងបាតុកម្មសុំដំឡើងប្រាក់ខែគោល នៅផ្លូវ វ៉េង ស្រេង ក្រុងភ្នំពេញវិញ ក៏តែងតែរៀបចំពិធីសែនតូចមួយសម្រាប់ដួងវិញ្ញាណក្ខន្ធកូនរបស់លោកដែរ ហើយឆ្នាំនេះលោកក៏ទទូចសាជាថ្មីឲ្យរដ្ឋាភិបាលផ្ដល់យុត្តិធម៌ដល់កូនប្រុសរបស់លោក។
ជាង ៥ឆ្នាំកន្លងមកនេះ លោក ខឹម សឿន តែងតែកាន់រូបថតកូនប្រុសដាក់ភ្ជាប់លេខទូរស័ព្ទទាក់ទង ធ្វើជាសេចក្ដីប្រកាសស្វែងរកកូន ដែលបាត់ខ្លួន ខណៈលោកធ្វើដំណើរពីខេត្តស្វាយរៀងមករៀបចំពិធីសែនសម្រាប់ដួងវិញ្ញាណក្ខន្ធកូនរបស់លោកនៅក្នុងបន្ទប់ជួលនៅទីក្រុងភ្នំពេញ។ ប៉ុន្តែឆ្នាំនេះលោកពុំបានធ្វើពិធីដូចសព្វដងនោះទេ ដោយសាររដ្ឋាភិបាលបានចេញបម្រាមគោចរ ហាមមិនឲ្យពលរដ្ឋធ្វើដំណើរឆ្លងខេត្ត ដើម្បីទប់ស្កាត់ការរីករាលដាលនៃជំងឺកូវីដ១៩ ដូច្នេះលោកបានត្រឹមធ្វើចង្ហាន់ទៅវត្តប្រគេនដល់ព្រះសង្ឃ។
ការធ្វើបុណ្យរបស់លោក ខឹម សឿន គឺខុសពីការធ្វើបុណ្យរបស់ពលរដ្ឋខ្មែរដទៃទៀត។ ចាប់តាំងពីលោកទទួលបានដំណឹងពីការបាត់ខ្លួនកូនប្រុសរបស់លោក គឺលោកធ្វើបុណ្យជាមួយ រូបថតមួយសន្លឹកប៉ុណ្ណោះ ព្រោះលោកពុំអាចរកសាកសពកូនរបស់លោក ដើម្បីយកមកធ្វើបុណ្យបានទេ។ ចំពោះការធ្វើបុណ្យប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងទៅនេះ ទាំងរូបលោកនិងប្រពន្ធនៅតែមានមន្ទិលសង្ស័យថាកូនរបស់គាត់នៅមានជីវិតនៅឡើយ ប៉ុន្តែទើបតែឆ្នាំនេះលោកគិតថាកូនរបស់លោកប្រហែលជាស្លាប់បាត់ទៅហើយ ពីព្រោះជាង ៥ឆ្នាំកន្លងទៅហើយបាត់ដំណឹងសូន្យឈឹង៖ «អឺ ប្រុងធ្វើបុណ្យឲ្យដែរ ដល់ឥឡូវនេះ គេពិបាកធ្វើបុណ្យលោកគ្រូ ទាល់ទៅបង្សុកូលនៅវត្ត»។
នៅមួយឆ្នាំដំបូង លោក ខឹម សឿន និងប្រពន្ធ មិនដែលបានគិតថា កូនខ្លួនស្លាប់ទេ ជាពិសេស ក្នុងរដូវបុណ្យចូលឆ្នាំនិងបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ ពេលដែលឃើញកូនគេទាំងហ្វូងៗ មកលេងស្រុក លោកតែងតែសញ្ជឹងគិតថា បន្តិចទៀតកូនប្រុសរបស់លោកនឹងមកដល់ដែរហើយ៖ «ម៉ែវាគ្រាន់តែឃើញគេជុំៗ អ៊ីចឹងយំរហូតដែរ ទឹកភ្នែករហូតដែរ។ ស្រណោះកូន នឹកឃើញកូនគេមកជុំខែបុណ្យអ៊ីចឹងលោកគ្រូ កូនឯងបាត់អីចឹង»។
បន្ទាប់ពីបន្លប់ចិត្តខ្លួនឯងរហូតឈានដល់ឆ្នាំទី៣ និងទី៤ ទើបលោក សឿន និងប្រពន្ធរៀនទទួលស្គាល់បន្តិចម្តងៗ ថា កូនរបស់លោកបានស្លាប់ទៅហើយ ព្រោះមានមិត្តភ័ក្ដិរបស់កូនប្រុសលោក បានឃើញផ្ទាល់ភ្នែកថា ឃឹម សុផាត ត្រូវគ្រាប់កាំភ្លើង ហើយត្រូវបានគេអូសសាកសពដាក់លើឡាន ចេញបាត់មិនដឹងថា យកទៅទីណា៖ «ខ្ញុំសន្និដ្ឋានថា មិនរស់ទេលោកគ្រូ ស្លាប់ហើយ ព្រោះមិត្តភ័ក្ដិគេ គេឃើញ គេបាញ់ត្រូវដើមទ្រូងដួលនៅនឹងថ្នល់ហើយ»។
បើទោះបីជាពេលវេលាបានកន្លងទៅជាង ៥ឆ្នាំក៏ដោយ លោក សឿន ពុំដែលគិតថា បោះបង់ការស្វែងរកយុត្តិធម៌ដល់កូនប្រុសរបស់គាត់ម្ដងណានោះទេ៖ «ឲ្យតែនេះខ្ញុំចេះតែដាក់ ពាក្យប្ដឹងរហូតដែរ លោកគ្រូ តាមអង្គការជួយរកយុត្តិធម៌»។
ក្រោយពីការបាត់ខ្លួនកូនប្រុស លោក សឿន បានធ្វើដំណើរគ្រប់ច្រកល្ហក ពោលទីណាដែលមានតម្រុយព័ត៌មានទាក់ទងទៅនឹងកូនប្រុសរបស់លោក ដូចជាទៅខេត្តកំពង់ស្ពឺ នៅភ្នំមួយដែលមានព្រៃច្រើន បន្ទាប់ពីពលរដ្ឋបានរាយការណ៍ថា មានសាកសពត្រូវបានគេយកមកដុតចោលបន្ទាប់ពីបាតុកម្មនៅភ្នំពេញ ប៉ុន្តែលោកនៅតែពុំអាចរកកូនរបស់គាត់ឃើញ។
យុវជន ខឹម សុផាត បានបាត់ខ្លួនកាលពីថ្ងៃទី៣ ខែមករា ឆ្នាំ២០១៤ ក្នុងបាតុកម្មសុំដំឡើងប្រាក់ខែគោល ១៦០ដុល្លារ នៅផ្លូវ វ៉េង ស្រេង ក្រុងភ្នំពេញ។ យុវជន ខឹម សុផាត មានអាយុ ១៦ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅភូមិបឹងក្រៀល ឃុំអង្គតាសូ ស្រុកស្វាយជ្រំ ខេត្តស្វាយរៀង។
កាលពីថ្ងៃទី១០ ខែមករា ឆ្នាំ២០១៥ លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន បានក្រើនរំលឹកដល់គណៈកម្មការ ៣ រួមមាន គណៈកម្មការដែលបានបង្កើតឡើងក្នុងគោលដៅស្រាវជ្រាវការខូចខាត គណៈកម្មការសិក្សាស្រាវជ្រាវឧបទ្ទវហេតុដែលកើតមាននៅផ្លូវ វ៉េង ស្រេង និងគណៈកម្មការសិក្សាស្រាវជ្រាវប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមាសម្រាប់កម្មករនិយោជិតផ្នែកវាយនភណ្ឌ កាត់ដេរសំលៀកបំពាក់និងផលិតស្បែកជើង។
យោងតាមរបកគំហើញរបស់គណៈកម្មការវាយតម្លៃការខូចខាត ដោយសារបាតុកម្មរបស់ក្រសួងមហាផ្ទៃដែលបានចេញផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី២៦ ខែមិនា ឆ្នាំ២០១៥ យ៉ាងហោចណាស់ក៏មានមនុស្សចំនួន ៤នាក់បានស្លាប់ប្រជាពលរដ្ឋ និងកម្លាំងសមត្ថកិច្ចចំនួន ៦៤នាក់បានរងរបួស និងមនុស្ស ២៣នាក់បានឃាត់ខ្លួន ព្រមទាំងខូចខាតទ្រព្យសម្បត្តិសាធារណៈរបស់រដ្ឋ និងទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ឯកជនជិត ១០០លានដុល្លារ ចាប់តាំងថ្ងៃធ្វើបាតុកម្មក្រោយការបោះឆ្នោត ថ្ងៃទី២៨ កក្កដា ឆ្នាំ២០១៣ រហូតដល់ដើមខែមករា ឆ្នាំ២០១៤ ដែលអាជ្ញាធរបានហៅថា ជាបាតុកម្មខុសច្បាប់ ដឹកនាំដោយគណបក្សសង្គ្រោះជាតិ។
ទោះជាយ៉ាងណា អ្នកនាំពាក្យសមាគម អាដហុក (ADHOC) ដែលចុះឃ្លាំមើលរឿងនេះ គឺលោក លោក សឹង សែនករុណា យល់ថា រឿងនោះបានកើតឡើងនៅក្នុងយុទ្ធនាការដោយសន្តិវិធីទាមទារដំឡើងប្រាក់ខែគោល ហើយ អំពើហិង្សាក៏បានផ្ទុះឡើងបន្ទាប់ពីអាជ្ញាធរប្រើកម្លាំងបង្ក្រាប បណ្ដាលឲ្យមានអ្នកស្លាប់ អ្នករងរបួស និងអ្នកត្រូវ បានចាប់ខ្លួនជាច្រើននាក់ ព្រមទាំងអ្នកបាត់ខ្លួនរហូតមកដល់ពេលនេះ៖ «ក្នុងរឿងហ្នឹងតាំងពីដើមក្នុងនាមអង្គការសង្គមស៊ីវិលយើងទាមទារឲ្យ មានការបង្កើតនូវគណៈកម្មការឯករាជ្យមួយ ដើម្បីធ្វើការស្រាវជ្រាវ ស្វែងរកយុត្តិធម៌ទៅឲ្យអ្នកទាំងអស់ហ្នឹង ប៉ុន្តែរហូតមកដល់ពេលយើងឃើញថា មិនទាន់យុត្តិធម៌សម្រាប់ពួកគាត់នៅឡើយបាទ»។
មន្តី្រសិទ្ធិមនុស្សរូបនេះបន្តថា សង្គមស៊ីវិលនៅតែទទូចឲ្យស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធធ្វើការស្រាវជ្រាវដើម្បីរកយុត្តិធម៌ទៅដល់ក្រុមគ្រួសាររងគ្រោះ។លោកថា រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយរដ្ឋាភិបាលពុំបានបង្ហាញឆន្ទៈធ្វើការលើរឿងនេះទេ ក្រៅតែពីបង្កើតគណៈកម្មការរួចទុកចោល៖ «មកទល់ទៅពេលនេះ យើងដឹងហើយថា អាជ្ញាធរហាក់មិនមានឆន្ទៈក្នុងការស្វែងរកយុត្តិធម៌ទៅដល់ក្រុមគ្រួសាររងគ្រោះទាំងអស់នោះទាល់តែសោះ ហើយផ្ទុយទៅវិញយើងដឹងហើយ ជាធម្មតាអាជ្ញាធររបស់ខាងរដ្ឋាភិបាលជាអ្នកបង្ក្រាបទៅលើអ្នកទាំងអស់ហ្នឹងថា តើពួកគាត់នឹងស្វះស្វែងរកយុត្តិធម៌ទៅដល់អ្នកទាំងអស់នេះដោយរបៀបម៉េច»។
ឆ្លើយតបទៅនឹងការទាមទាររបស់គ្រួសារជនរងគ្រោះ និងសង្គមស៊ីវិល រដ្ឋលេខាធិការ និងជាអ្នកនាំពាក្យក្រសួងយុត្តិធម៌ លោក ជិន ម៉ាលីន ដែលជាមន្ត្រីសិទ្ធិមនុស្សរបស់រដ្ឋាភិបាលផងនោះ មិនស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការចោទថា បាតុកម្មរបស់កម្មកររោងចក្រនៅផ្លូវ វេង ស្រេង ក្នុងពេលនោះ ជាអំពើល្មើសច្បាប់ ដែលរដ្ឋាភិបាលគ្មានចំណែកទទួលខុសត្រូវឡើយ៖ «វាមិនមែនជាករណីបាត់ខ្លួន ដែលរដ្ឋាភិបាលត្រូវទទួលខុសត្រូវនោះទេ គឺថា អ្នកដែលទទួលខុសត្រូវ គឺជាក្រុមនាំកូនរបស់គាត់មកធ្វើការបះបោរផ្ដួលរំលំរដ្ឋាភិបាលដោយខុសច្បាប់ ហើយត្រូវរដ្ឋាភិបាលប្រើប្រាស់កម្លាំង ដើម្បីបង្ក្រាប និងទប់ស្កាត់។
ទោះជាក៏ដោយចុះ ឪពុក និងម្ដាយរបស់យុវជន ខឹម សុផាត នៅតែបន្តទាមទាររកយុត្តិធម៌។ ដូចគ្នានឹងទឹកចិត្តរបស់ឪពុកដទៃទៀតដែរ លោក ខឹម សឿន មានចម្ងល់ជាច្រើនអំពីកូនប្រុសរបស់លោកដែលបាត់ខ្លួន។ តើកូនប្រុសពិតជាស្លាប់មែនឬទេ ស្លាប់ដោយរបៀបណា ហើយបើពិតជាត្រូវគ្រាប់ស្លាប់មែន តើឯណាទៅសាកសព? ហើយបើពិតដូចគេប្រាប់មែន តើអាជ្ញាធរដឹកយកសាកសពកូនប្រុសរបស់លោកទៅទីណា? ចម្លើយសមស្របផ្លូវការទៅសំណួរទាំងអស់នេះគ្មានទេពីអាជ្ញាធរកម្ពុជាក្នុងរយៈពេលជាង ៥ឆ្នាំកន្លងទៅនេះ៕
No comments:
Post a Comment