Khmer Circle: Cambodia must be the first country on the planet to have rescued foreign nationals due to fear of the spread of the coronavirus and the last country to look out for her own citizens?
🔺🔺🔺
ដោយ មួង ណារ៉េត
2020-05-13
លោកស្រី ម៉ាត់ តោសរី ពលការិនីកម្ពុជានៅប្រទេសកម្ពុជា។
RFA
ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរដែលជាប់នៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី នៅតែទទូចសុំឲ្យរដ្ឋាភិបាល ជួយពន្លឿនបញ្ជូនពួកគេត្រឡប់មកកម្ពុជាវិញ ព្រោះពួកគេកំពុងជួបការលំបាកកាន់តែខ្លាំងផ្នែកជីវភាព ដោយសារ គ្មានការងារធ្វើរយៈពេលពីរខែទៅហើយ។ មន្ត្រីសង្គមស៊ីវិលយល់ថា រដ្ឋាភិបាល គួរតែដុតដៃដុតជើងជួយបញ្ជូនពលករខ្មែរទាំងនោះមកកម្ពុជាឲ្យបានឆាប់។
ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ ១៥០នាក់ ដែលជាប់គាំងនៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ីអំពាវនាវសារជាថ្មីសុំឱ្យរដ្ឋាភិបាលជួយយកពួកគេត្រឡប់មកកម្ពុជាវិញឱ្យបានឆាប់ ព្រោះកំពុងរងទុក្ខលំបាក។ ពួកគេត្អូញត្អែរថា កំពុងជួបការលំបាកខ្លាំងណាស់ ដូចជា អ្នកខ្លះគ្មានកន្លែងស្នាក់នៅ គ្មានថវិកាទិញអាហារហូបចុក រហូតអ្នកខ្លះធ្លាក់ខ្លួនសុំទាន ខ្លះទៀតមានផ្ទៃពោះជិតគ្រប់ខែជាដើម។
ស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ ៨ខែម្នាក់ គឺលោកស្រី ម៉ាត់ តោសរី រៀបរាប់ថា លោកស្រី មករស់នៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ីបានជាងពីរខែហើយ។ លោកស្រីថា មកតាមប្តីដែលធ្វើការសំណង់ ប៉ុន្តែក្រោយ បានមករស់នៅជាមួយប្តីបានត្រឹម ៦ថ្ងៃ ប្ដីរបស់លោកស្រីក៏ធ្លាក់ខ្លួនឈឺស្លាប់ បន្ទាប់ពីធ្លាក់ពីលើសំណង់អាគារក្នុងពេលកំពុងផ្សារដែក។ ក្រោយពេលប្ដីស្លាប់លោក ស្រី បានទិញសំបុត្រយន្តហោះ ត្រឡប់មកស្រុកខ្មែរវិញ ប៉ុន្តែត្រូវបានរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាហាមឃាត់។ បន្ទាប់មកលោកស្រី បានខំតស៊ូរស់នៅក្នុងប្រទេសម៉ាឡេស៊ីទាំងលំបាកបំផុតដោយសារលោកស្រីមានផ្ទៃពោះមិនអាចធ្វើការរកចំណូលបានទេ។ លោកស្រី និយាយទាំងក្ដុកក្ដួលថា សព្វថ្ងៃនេះ លោកស្រី បានផ្ញើខ្លួនរស់នៅក្នុងបន្ទប់ជួលរបស់ពលការិនីខ្មែរម្នាក់បណ្ដោះអាសន្ន ហើយទទួលបានអាហារហូបចុកខ្លះពីកម្មករ ជនជាតិភូមា ដោយសារពួកគេអាណិតអាសូរដល់លោកស្រី៖ «ខ្ញុំពិបាកមែននៅនេះអត់មានពីណាទីពឹងទេ បងអើយ។ពោះខ្ញុំជិតគ្រប់ខែហើយ តែអត់មានពីណាឲ្យខ្ញុំទៅស្រុកខ្មែរ។សូមធ្វើម៉េចឲ្យខ្ញុំបានទៅស្រុកខ្មែរវិញ ព្រោះ ខ្ញុំខ្លាចសម្រាលកូនទៅទីនេះអត់មានពីណាជួយទេ ពិបាកណាស់ ហើយអត់មានលុយមួយកាក់សោះ។ ណាមួយប្ដីខ្ញុំទើបតែស្លាប់ទៀត»។
លោកស្រីអះអាងថា បានស្នើសុំឲ្យស្ថានទូតខ្មែរប្រចាំនៅម៉ាឡេស៊ី ជួយផ្ដល់ជំនួយ និងជួយពន្លឿនការសម្របសម្រួលឲ្យលោកស្រីបានទៅស្រុកខ្មែរវិញដែរ ប៉ុន្តែមិនឃើញមន្ត្រីស្ថានទូតឆ្លើយតប បែបណានោះទេ។
ស្ត្រីពោះធំវ័យ ៣៣ឆ្នាំរូបនេះ បន្តថា ប្រសិនបើរដ្ឋាភិបាល នៅតែពន្យារពេលក្នុងការបញ្ជូនទៅស្រុកខ្មែរវិញ គឺលោកស្រី កាន់តែជួបការលំបាកខ្លាំងថែមទៀត ឬអាចឈានដល់ដាច់ពោះស្លាប់ ទាំងលោកស្រី និកូនតូចៗ កំពុងរស់នៅរង់ចាំលោកស្រីនៅស្រុកកំណត់ក្នុងស្រុកក្រូចឆ្មារ ខេត្តកំពង់ចាម៖ «កូនខ្ញុំនៅស្រុកខ្មែរ ៤នាក់ទៀតនៅតូចៗ គ្មានអ្នកណាជួយខ្ញុំ អ៊ីចឹងហើយបានថា ឲ្យខ្ញុំទៅវិញទៅ គ្រាន់បានធ្វើនំលក់ចិញ្ចឹមកូន។ នៅទីនេះមានពីណាជួយ មើលទៅនៅតែក្នុងផ្ទះមួយខែជាងហើយអត់មានអីធ្វើទេ។ កូនខ្ញុំនៅស្រុក ចេះតែយំឲ្យខ្ញុំផ្ញើលុយទៅ ហើយខ្ញុំមានលុយពីណាមក។ ធ្វើការសង់តែធនាគារ ពេលសង់រួចប្តីក៏ស្លាប់បាត់ទៀត។ ម្ដាយខ្ញុំគាត់ឈឺទៀត ទឹកនោមផ្អែម។ខ្ញុំពិបាកណាស់ពិបាកមែនទែន យំរហូតហើយ។ បើខ្ញុំគិតខ្លី ខ្ញុំស្លាប់តែម្ដងហើយនេះ តែខ្ញុំគិតដល់កូនខ្លាចអត់មានអ្នកចិញ្ចឹម»។
ចំណែកពលករម្នាក់ទៀត គឺលោក ពួ ក្រី រៀបរាប់ថា រយៈពេលជាងកន្លះខែ ហើយក្រោយពីរដ្ឋាភិបាលផ្លាស់ប្ដូរចិត្ត ហើយប្រកាសអនុញ្ញាតឲ្យពលករខ្មែរអាចត្រឡប់ទៅកម្ពុជាវិញបាន ប៉ុន្តែ រហូតមកទល់ពេលនេះ លោកមិនទាន់បានទទួលដំណឹងពីខាងស្ថានទូតកម្ពុជាថា ពួកលោក ត្រូវទៅពិនិត្យសុខភាពថ្ងៃណា និង ត្រូវជិះយន្តហោះទៅកម្ពុជាថ្ងៃណានោះទេ។ លោកបន្តថា ពួកលោកមិនអាចអត់ទ្រាំរស់នៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ីយូរតទៅទៀតបានទេ ព្រោះគ្មានការងារធ្វើ ដើម្បីបានប្រាក់សម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិតឡើយ។ លោក ត្អូញត្អែរថា ពេលខ្លះលោក ហូបបាយជាមួយទឹកត្រី ហើយអ្នក ខ្លះទៀត គ្មានអាហារហូបចុករហូតធ្លាក់ខ្លួនសុំទានគេទៀតផង ហើយអ្នកខ្លះគ្មានទាំងកន្លែងស្នាក់នៅទៀតផង៖ «រឿងប៉ះពាល់ជីវិត គឺប៉ះពាល់ហើយ ទោះបីយំក៏មិនចេញដែរ។ ដូចដឹងស្រាប់ហើយ កាលពីលើកមុន ម្នាក់ចំណាយលុយទិញសំបុតយន្តហោះអស់ជិត ៣រយដុល្លាររួចហើយ នៅសល់លុយតែ ៥០ដុល្លារអីទេ។ ដូច្នេះសួរថា នៅប្រទេសគេចាយគ្រាន់អត់ មិនមែនដូចនៅប្រទេសយើងណា»។
មិនខុសគ្នាប៉ុន្មានឡើយ កម្មករសំណង់ លោក ទូលស៊ សាអ៊ីត មានប្រសាសន៍ថា លោកពិតជាចង់ត្រឡប់ទៅកម្ពុជាវិញ ព្រោះនៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ប្រឈមនឹងដាច់បាយ ដោយសាររដ្ឋាភិបាល ម៉ាឡេស៊ី បានបិទកន្លែងការងារស្ទើរទាំងអស់រយៈពេលជាងពីរខែហើយ ដើម្បីទប់ស្កាត់ ជំងឺកូវីដ១៩។ លោក ឲ្យដឹងថា មានកម្មករខ្លះ បានឲ្យអ្នកនៅស្រុកខ្មែរ ជួយផ្ញើលុយឲ្យពួកគេ សម្រាប់ចំណាយលើអាហារហូបចុកប្រចាំថ្ងៃ៖ «ខ្ញុំមានប៉ះពាល់ខ្លាំងដែរ ព្រោះអីអត់បានធ្វើការពីរហើយ។ ខ្ញុំបានប្អូនឲ្យបានហូប និងបានឲ្យលុយចាយខ្លះ»។
អាស៊ីសេរី មិនអាចសុំការឆ្លើយតបរឿងនេះ ពីអ្នកនាំពាក្យក្រសួងការបរទេសកម្ពុជា លោក កុយ គួង បានទេ ដោយទូរស័ព្ទចូលពុំមានអ្នកទទួល។ ចំណែកលេខទូរស័ព្ទសម្រាប់កិច្ចការពលករ និងកិច្ច ការកុងស៊ុលរបស់ស្ថានទូតកម្ពុជាប្រចាំប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ក៏មិនមានអ្នកទទួលដែរ នៅថ្ងៃទី១២ ខែឧសភា។
ទោះជាយ៉ាងណា លោក កុយ គួង បានថ្លែងប្រាប់វីអូឌីនៅថ្ងៃទី១២ ឧសភាថា ស្ថានទូតកម្ពុជា កំពុង ធ្វើការយ៉ាងស្វិតស្វាញ ដើម្បីជំរុញឲ្យអាជ្ញាធរម៉ាឡេស៊ី ជួយពិនិត្យសុខភាពពលរដ្ឋខ្មែរទាំងនោះ ហើយលោករំពឹងថា ពលរដ្ឋទាំងនោះនឹងអាចបានវិលមកកម្ពុជាក្នុងពេលឆាប់ៗ ខាងមុខនេះ។
រីឯប្រធានអង្គភាពអ្នកនាំពាក្យរដ្ឋាភិបាល លោក ផៃ ស៊ីផាន មានប្រសាសន៍ថា លោកមិនដឹងអំពីទុក្ខលំបាករបស់ពលរដ្ឋខ្មែរនៅម៉ាឡេស៊ីទេ ដោយលោកបញ្ជាក់ថា អ្នកទទួលខុសត្រូវលើរឿងនេះ គឺក្រសួងការបរទេស និងស្ថានទូតកម្ពុជាប្រចាំនៅម៉ាឡេស៊ី៖ «រឿងអីក៏អត់ដឹងដែរ ពីព្រោះខ្ញុំអត់មែនអ្នកទទួលខុសត្រូវការបរទេសផង ព្រោះក្រសួងការបរទេស មានទូតរបស់គេនៅទីនោះ។ យល់ល្អទាក់ទងទូតនៅទីនោះ តើគេបានជួយអីខ្លះ ប៉ុន្តែតាមរបាយការណ៍របស់ក្រសួងការបរទេសគេបានទាក់ទងសម្រួលអស់ហើយទេ ប៉ុន្តែដល់ឮអ្នកស្រុកនិយាយអ៊ីចឹង ខ្ញុំភ្ញាក់ដែរ»។
ចំណែកអ្នកគ្រប់គ្រងកម្មវិធីការងារនៃមជ្ឈមណ្ឌលសម្ព័ន្ធភាពការងារ និងសិទ្ធិមនុស្ស ហៅកាត់ថា សង់ត្រាល់ (CENTRAL) លោក ឃុន ថារ៉ូ ទទួលស្គាល់ថា ការត្រួតពិនិត្យសុខភាពរបស់ ពលរដ្ឋទាំងនោះមុនបញ្ជូនមកកម្ពុជា គឺជារឿងមួយសំខាន់ដែរ ប៉ុន្តែរដ្ឋាភិបាល គួរតែជួយសម្របសម្រួលពិនិត្យសុខភាពរបស់ពួកគាត់ឲ្យបានឆាប់បំផុត។ ទន្ទឹមគ្នានេះ រដ្ឋាភិបាល គួរត្រូវផ្ដល់កិច្ចគាំពារនូវសេចក្ដីត្រូវការជាមូលដ្ឋានពលរដ្ឋខ្មែរទាំងនោះ ដូចជា ថវិកា អាហារហូបចុក និងចេញថ្លៃសំបុត្រយន្តហោះជាដើម។ លោកពិនិត្យឃើញថា ការពន្យារពេលតទៅទៀត មិនត្រឹមតែធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់សុខុមាលភាពរបស់ពួកពលរដ្ឋខ្មែរទាំងអស់នោះប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែពួកគេថែមទាំងអាចប្រឈមមុខ ចំពោះផ្លូវច្បាប់របស់ប្រទេសម៉ាឡេស៊ីទៀតផង ដោយសារ វីសារ (Visa)ការងារ និងការស្នាក់នៅរបស់ពួកគាត់នឹងផុតសុពលភាព៖ «ខ្ញុំគិតថា មិនមាននីតិវិធីស្មុគស្មាញអីទេ ចំពោះបញ្ហានេះ ប្រសិនបើមានកិច្ចសហប្រតិបត្តិការរដ្ឋ និងរដ្ឋ ជាពិសេស ស្ថានទូត ឬក្រសួងការបរទេស និង ក្រសួងការបរទេស។ យើងមើលកន្លងមក រដ្ឋាភិបាល ក៏មានកិច្ចសហការជាមួយបណ្តាប្រទេសក្នុងអាស៊ីដែរ ដូចជា ជាមួយម៉ាឡេស៊ី ជាមួយហ្វីលីពីនក្នុងការសម្របសម្រួលឲ្យពលរដ្ឋគេ បានធ្វើដំណើរទៅស្រុកវិញ ដូច្នេះខ្ញុំគិតថា អត់មានជាការស្មុគស្មាញអីទេ សំខាន់លើឆន្ទៈក្នុងការជួយសម្របសម្រួលឲ្យបានទាន់ពេលវេលា»។
តួលេខផ្លូវការរបស់ក្រសួងការងារបង្ហាញថា ពលករខ្មែរដែលកំពុងធ្វើការនៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ីមានជាង ៣ម៉ឺននាក់ក្នុងឆ្នាំ២០១៩ ប៉ុន្តែតាមការប៉ាន់ស្មានក្រៅផ្លូវការរបស់អង្គការ សង់ត្រាល់ (CENTRAL)មានមិនក្រោម ១០ម៉ឺននាក់នោះទេ ដោយរាប់ទាំងពលករស្របច្បាប់ និងមិនស្របច្បាប់។ ពួកគេភាគច្រើនធ្វើការងារតាមរោងចក្រ ធ្វើការសំណង់ ធ្វើការងារតាមផ្ទះ និងខ្លះទៀត ធ្វើការនៅលើទូកនេសាទ។
មាត្រា៣៣ នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញ ចែងថា ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ ដែលកំពុងរស់នៅនៅឯបរទេស ត្រូវបានរដ្ឋគាំពារ។ ចំណែកមាត្រា៣៥ ចែងថា សេចក្ដីស្នើទាំងឡាយរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ ត្រូវបានទទួលការពិនិត្យ និងដោះស្រាយដោយហ្មត់ចត់ដោយអង្គការរដ្ឋ៕
No comments:
Post a Comment